دردفاع از شورای نکبتی نگهبان!!

شورای نکبتی نگهبان با نظارت استصوابی اش تتمه آبروئی این جمهوری عوضی اسلامی را برد ه است ولی من فکر می کنم که کسانی که ازا ین دیدگاه به فرایند انتخابات در ایران ایراد می گیرند اشتباه می کنند. یعنی من فکر می کنم که شورای نکبتی نگهبان در انتخابات ریاست جمهوری ایران یک نقش بسیار مهم و« مثبت» دارد. می دانم که غیر از من و اعضای این شورای نکبتی کسی با این ادعای من موافق نخواهد بود ولی اجازه بدهید توضیح بدهم که چرا من یکی، خیلی هم طرفدار این شورای نکبتی هستم.
مطابق آخرین خبرهائی که داریم 1014 نفر برای این انتخابات نام نویسی کرده اند. مجسم کنید شورای نکبتی نگهبان را نداشتیم و این همه آدم ریز و درشت در انتخابات شرکت می کردند. به جای ورقه رای، باید به شرکت کنندگان یک دفتر چه 40 برگ بدهیم که بتوانند همه این نامها را در آن بنویسند. مجسم کنید واردکردن این همه دفتر 40 برگ از چین، چقدر هزینه ارزی دارد! اگر هم بخواهند این را وارد نکنند که در کشور کمبود دفتر 40 برگ پیش می آید و آموزش بچه ها در دبستان ودبیرستان مختل می شود. از طرف دیگر، الحمدالله درایران حزب نداریم ولی هر گرایش، می تواند در این انتخابات چند تا نامزد داشته باشد. مثلا، گرایش چماقداران در این انتخابات تعداد کثیری نامزد خواهد داشت و این برای رای دهندگان بسیار گیج کننده می شود. و همین وضعیت برای « اصطلاح طلبان» وجود دارد. مثلا مجسم کنید که شما می روید رای بدهید ولی نمی خواهید به گرایش چماق داران رای بدهید. رای تان را به اسم کی در صندوق می اندازید؟ به آقای کروبی رای می دهید یا به آقای معین یا آقای اصغرزاده و یا به آقای ابراهیم یزدی؟ یک تعداد زن هم برای انتخابات اسم نوشته اند. مجسم کنید که شورای نکبتی نگهبان، جلوی نامزدی زنها را نگیرد و یکی از آنها در این انتخابات برنده شود. آن وقت ما ایرانی ها- که هنر نزد ما است و بس- چه جوری سرمان را در میان بقیه ملت ها بلند کنیم! یعنی در سال 2005، ما درمیان 35 میلیون مرد ایرانی یک نفرمرد نداریم که رئیس جمهوربشود و یک زن باید به این مقام برسد؟اگر این فاجعه اتفاق بیفتد، چگونه می توانیم پند سعدی بزرگوار را از یاد ببریم و با زنان « مشورت» کنیم! یادتان باشد که سعدی علیه الرحمه فرمود: « مشورت بازنان تباه است و سخاوت با مفسدان گناه»[1]
اگر مشورت با زنان « تباه» باشد آیا بهتر نیست که از موضع گیری قاطعانه شورای نکبتی نگهبان دفاع کنیم که نگذارد ما به این « تباهی» آلوده بشویم!
فرض کنید که شما دلتان می خواهد یک پاسدار رئیس جمهور بشود. من از کل نامزدها خبر ندارم ولی همین قدر که می دانم آیا شما به آقای لاریجانی رای می دهید یا به آقای قالیباف و یا آقای سردار رضائی و یا احمدی نژاد! برچه مبنائی بین این پاسدارها انتخاب خواهید کرد؟ اگر به ریش باشد که همه شان ریش دارند. اگر به مدرک دانشگاهی باشد که همه شان ازدانشگاه آزاد ابرقو درجه « دکترا» دارند.
یا مثلا دلتان می خواهد کسی که رئیس جمهور می شود حتما قتل کرده باشد. باز هم روشن نیست به کی باید رای بدهید! از آن گذشته، حتی شیخ الرئیس آقای دکتر احسان نراقی هم اظهار نگرانی کرده است که مردم ایران علاقه زیادی به شرکت در انتخابات ندارند و اگر این طور بشود و تعداد زیادی شرکت نکنند، این امکان جدی وجود دارد که در آن صورت هرکس رئیس جمهور می شود، با رای بسیار کمی به این مقام می رسد و آن وقت مجسم کنید که رئیس جمهور برای مذاکره به اروپا می رود. در اروپا کی این رئیس جمهور کم رای را جدی خواهد گرفت؟ البته خوب شد که آقای ولایتی انصراف داد والی اگر مردم می خواستند کسی را انتخاب کنند که در قتل مخالفان درخارج از کشور دست داشته باشند نمی دانستند باید به او رای بدهند یا به آقای رفسنجانی. البته اگر آقای رفسنجانی رئیس جمهور بشود من فکر می کنم که برای بیت المال مسلمین خیلی خوب است. چون مسافرت خارج از کشور«رئیس جمهور»رفسنجانی، فقط به کشور کره شمالی خواهد بود ودر بقیه کشورها ممکن است پلیس بین المللی اورا به خاطر نقش اش در کشتار رستوران میکونوس دستگیر کند و آن وقت قوه مجریه مملکت بی صاحب بشود.
دریادداشت قبلی نوشته بودم که شورای نکبتی نگهبان بهتر است از طریق شیر یا خط تکلیف 1014 نامزد انتخاباتی را معلوم کند. ولی فکر می کنم راه ساده تری هم باشد. حتی شاید بد نباشد که اسامی را نوشته ودر عمامه آقای جنتی قرارداده و آن وقت آقازاده ایشان مثلا نام 3-4 نامزد را در بیاورد که آنها در انتخابات شرکت بکنند. البته اصلح است که فقط یک نام از عمامه در بیاید و این آدم رئیس جمهور بشود که در آن صورت کلی هزینه های انتخاباتی و شام و نهاری که نامزدها باید به مردم بدهند، صرفه جوئی می شود و نتیجه انتخابات هم در کمترین زمان ممکن روشن می شود. در آن صورت می توان به همه جهان اعلام کرد که 99.99 درصد ازانتخاب کنندگان در ایران به این رئیس جمهوررای داده اند. البته دلایل بسیار بیشتری وجود دارد ولی فکر می کنم به اندازه کافی نشان دادم که چرا من از شورای نکبتی نگهبان دفاع می کنم.
[1] گلستان، ص 207، 199