گوگل، شریعتمداری، کیهان!

برای یک لحظه مجسم کنید که در دردفتر مسئول کیهان نشسته اید. حسین بازجو داردتوی اطاق قدم می زند و به زمین و زمان هم فحش می دهد وباصدای نحیف اش عربده می کشد خیال کردین! از دشت گوگل به قاضی مرتضوی شکایت می کنیم و پدرش را در می آریم. صفار هرندی درهمین موقع وارد اطاق می شود ومی گوید، حسین، قاضی مرتضوی که درامر قضا دیگه کاره ای نیس حسین بازجو که لبهای کبودش می لرزد میگوید آخه صفاراگر این توطئه اشتکبار رو افشا نکنیم برای اشلام ناب محمدی خیلی گرون تموم می شه صفار که انگار خبر نداره می گه مگه چی شده که این قده عصبانی هستی از زمان پیغمبر اکرم گوگل و اینها برعلیه اسلام توطئه می کردن این که جدید نیس. حسین بازجو می گه نه این یکی فرق می کنه هنوز مرکب تشکر امام از « دهها میلیون» شرکت کننده درتظاهرات خشک نشده هنوز خبربرادرای شپاه در فارش نیوز که 5 میلیون درتهران و 45 میلیون نفر تو شهرشتون ها اومده بودن بیرون نرفته روی صفحه اول که این نامردها کلی عکش هوائی منتشرکردن که نشون می دهد میدون آزادی تعداد اتوبوش ها از تعداد مردم همیشه در صحنه بیشتره. عکشها را دادم بچه ها فتوشاپ کنن ولی می کن نمی شه تازه از دفتر مقام معظم به من خبر دادن که میلیاردها تومن ازامام پول ساندیس گرفتن ولی معلوم نیش اون پولا رو خرج کی کردن. ساندیس این آدمها که میلیاردها تومن نمی شه! نامردا این قد نکردن شهم مارو کنار بزارن.... صفار که تازه دو زاری اش افتاده می گه می گم حسین تویک یادداشتی بنویس و از این راننده های زحمت کش اتوبوسها تشکری بکن، امام که می دونی حواس نداره یادش رفته تشکر بکنه و یه هو دیدی سال دیگه حتی این راننده ها هم نیومدن که سی و دومین سال رو جشن بگیریم. لبهای کبود حسین هم چنان می لرزن، با تلفن دستی اش شماره ای می گیره و می گه، شلام حاج آقا، حاج شعید دم دشته حاج آقا ازاون طرف خط می گه ببخشین کجا رو می خواستین اینجا دادگاه ویژه روحانیته حسین بازجو خودش رو معرفی می کن و می گه حاحی آقا می خواشتم از دشت گوگول به شما شکایت بکنیم، پیام فضلی نژادرو می فرشتم که مدارکو بیارن خدمت تون حاجی آقا می گه کدوم مدارک؟ حسین بازجو عکشهای گوگولو می گم. حاجی آقا: زحمت نکشین، خودمون هم دیدیم ولی این شکایت باید بره دادگاه انقلاب- گوگل پس از تجربه ای که در چین داشت، خودشو خلع لباس کرده و شما باید به دادگاه انقلاب شکایت کنین...

حسین باز درحالی که هم چنان لبهای کبودش می لرزید مکالمه را قطع کرد....

صفارهم صدا می زنه پسر... دو تا چائی پررنگ قند پهلو بیارواسه مون که اوقاتمون تلخه یه کم....